Έξω με φίλους, πάνω απ' τα στενά του Λευκού Πύργου, κάτι μας τράβηξε την προσοχή. Ένα ασυνήθιστο στέκι πολύ underground σαν αυτά που γουστάρω. Δεν είχα ξαναμπεί, μπαίνουμε, ατμοσφαιρική psychedelic μουσική, φώτα νέον, γκραφιτι και γραμμένοι τοίχοι, μπορώ να πω ήταν κάτι διαφορετικό που ήταν ευπρόσδεκτο. Μου θύμισε το μόνο καλό μπαρ του Μόναχου (που πλέον έχει γκρεμιστεί).
Αφήσαμε και εμείς τα στίγματά μας "ρυπαίνοντας" με λέξεις τα τραπέζια που ήταν ήδη γεμάτα με ερωτικές εξομολογήσεις και δηλώσεις του τύπου "Φάτε σκατά, το κράτος κερνάει". (παλιό αλλά καλό)
Πείτε με εκκεντρική αλλά μ' αρέσουν τα μέρη που μοιάζουν επιτηδευμένα ατημέλητα, βρώμικα και παρακμιακά. (No offence, εφημερίδα, είπα επιτηδευμένα). Είναι στυλ βρε αδερφέ
Αυτή η Θεσσαλονίκη πάντα με εκπλήσσει θετικά, έχει για όλα τα γούστα, έχουν ανοίξει πολλά καινούρια μέρη και έχω μείνει πίσω, πρέπει να το διορθώσουμε αυτο!
Για να μην αναφέρω ότι με τα ποτά μου φεραν πλιγούρι (!!) ναι καλά ακούσατε, καλα που το ήξεραν ότι έκανα δίαιτα και το γύρισα στις υγιεινές τροφές, παρεπιπτόντως το πλιγούρι είναι βόμβα τροφή να το ξέρετε.
Και μετά το πιοτό τσακίζεις και τις καλύτερες μπουγάτσες στην πόλη που έχει στον παραπάνω δρόμο, στου γιάννη και της αιμιλίας. Κόοοολαση αυτα τα σουφλε τυριών κόλασηηη!
Δίνω credits στην Αγγέλα που μας πήγε στο μαγαζί. Όχι για να μη λέει.
